-
Je hebt nog geen producten in je winkelwagen.
Wij van Visser Assen zijn net terug van een onvergetelijk weekend in het koude en prachtige Zweden. In het kader van teambuilding mocht al het personeel zich van donderdag 26 tot en met zondag 29 januari 2023 uitleven in een winters landschap. Wat we precies hebben beleefd, lees je in dit blogartikel.
Donderdagochtend rond de klok van 11 uur konden wij eindelijk de bus instappen. Hier werden wij van harte welkom geheten door Tinka, een van onze reisleidsters van Sailing Dutchman, de reisorganisatie die wij voor deze onvergetelijke reis in de arm hebben genomen. Eenmaal in de bus gingen wij op weg naar Schiphol, om vervolgens het vliegtuig te pakken naar de luchthaven van de Noorse hoofdstad Oslo.
Op zowel onze nationale luchthaven als die van Noorwegen, was het team van Visser Assen een bijzondere verschijning. Want wanneer kom je nu bijna zestig dames en heren met een knaloranje koffer met VA-logo tegen? De vele verbaasde blikken waren dan ook niet van de lucht.
Na een geheel verzorgde vliegreis van in totaal twee uur landden wij vlak na half zeven in de avond in Oslo. Bij het vliegveld bleek inmiddels een tweede bus gereed te staan, om het bijna zestig koppen tellende personeel naar het Zweedse Sälen te brengen. Deze tocht leek wel uren te duren. Velen maakten dan ook van de nood een deugd door comfortabel een uiltje te gaan knappen.
Na een lange rit van maar liefst drie uur doemde dan eindelijk de skyline van het Zweedse dorpje Sälen voor de bus op. De bus stopte voor het Sälens Högfjällshotell, een enorm complex dat we de komende drie dagen ons thuis zouden mogen noemen. Hier werden wij opgewacht door Iemke, Antsje en Sjoerdtje, de rest van het team van Sailing Dutchman dat heeft geholpen de reis in goede banen te leiden.
Eenmaal in het hotel aangekomen was het tijd voor een drankje bij een van de vele bars in het Zweedse hotel. Een deel van de groep medewerkers lag na het drankje al snel op één oor, moe van de lange reis. De rest besloot nog even door te feesten op de dansvloer of bij de bar.
De volgende ochtend was het weer vroeg dag. Iedereen was gelukkig op tijd opgestaan, want de organisatie had een dagvullend programma opgesteld. Na een heerlijk ontbijt stapte heel Visser Assen en de organisatie om kwart over 8 de bus in. Na een rit van een uur door het prachtige, besneeuwde landschap van Zweden stopte de bus bij een houten hut in de rimboe van Zweden. Hier werd de ploeg collega's in twee groepen verdeeld.
Terwijl de ene groep binnen een korte instructievideo kreeg voorgeschoteld, ging de tweede ploeg te voet naar een nabijgelegen bevroren meer. Dankzij deze video werd al snel duidelijk wat de eerste activiteit van de dag zou worden: lekker een halve dag met een dikke BMW driften over het ijs. De angst dat het ijs alle auto's niet zou kunnen dragen, bleek gelukkig ongegrond. Nadat de instructeur een aantal van ons had verzekerd dat het ijs 'toch wel bijna een meter dik' was, stapten we de achterwiel aangedreven auto's in.
Bij het bevroren meer werd de gehalveerde groep nog eens opgesplitst in een aantal kleinere groepen. Vervolgens kon iedereen op een verantwoorde manier over het ijs driften. Vooral het idee dat iedereen de kans kreeg een uitgezet parcours te mogen volgen, maakte de collega's dolenthousiast. De ijspret werd nog eens versterkt door het aanbod van een coureur in een dikke Nissan 350Z om naast hem te mogen plaatsnemen tijdens zijn driftsessie over het ijs. Bovendien mochten alle medewerkers drie ronden plaatsnemen naast een Nederlander die in een knaloranje, met VA-logo's versierde, Subaru Impreza over het ijs scheurde.
De andere helft van de groep collega's moest de handen uit de mouwen steken. Letterlijk. In het ijs op een ander meer bleken zeker honderd gaten te zijn geboord. Iedereen kreeg dan ook een piepklein vishengeltje in de handen gedrukt met de boodschap: "Zorg dat je een vis aan de hengel krijgt."
Waar de schrijver van deze samenvatting geen enkele vis wist binnen te hengelen, hadden andere collega's meer geluk. Zo zijn er zelfs collega's die maar liefst viermaal achter elkaar beet hadden. Helaas bleken alle gevangen visser ondermaats te zijn, zodat we alsnog soep en brood moesten eten in plaats van vers gevangen vis.
Na de welverdiende lunch werden de rollen omgedraaid. De vissers gingen dus hun stuurmanskunsten vertonen op het ijs, terwijl de drifters die middag een hengeltje moesten werpen. Aan het eind van de middag kon iedereen terugkijken op een zeer geslaagde dag, waarna menigeen even de ogen sloot tijdens de lange terugreis.
Nadat iedereen zich had opgefrist, werd het tijd voor het avondprogramma. Een welverdiend diner in een van de vele restaurants in het hotel. In het barbecuerestaurant werd schaal na schaal aan ons geserveerd. En ook met het schenken van bier, frisdrank en wijn werd niet op de kleintjes gelet.
De pret werd nog groter toen enkele werknemers een dienblad pakten om van de nabijgelegen skipiste te glijden. De bestuurder van de pistebully was wat minder gecharmeerd van onze capriolen, want na een halfuur sneeuwpret werden de lichtmasten bij de piste uitgeschakeld.
De gezellige vrijdag werd hierna afgesloten op de dansvloer in het restaurant. De Zweedse dj – die achteraf gewoon de Nederlander Iemke bleek te zijn – draaide alle bekende klassiekers van de grote en minder grote artiesten. Nadat men tot in de kleinste uurtjes had gefeest, werd het wederom tijd om ons hotelbed op te zoeken.
De opluchting was groot toen men na een avond en nacht feesten een uurtje later mocht opstaan. Na een stevig ontbijt gingen de collega's te voet naar het even buiten Sälen gelegen skigebied. In dit natuurgebied dat plaats biedt aan tal van wintersporten, hebben velen van ons opnieuw enkele ervaringen op hun bucketlist weten af te vinken. Want waar de een op een hondenslee mocht plaatsnemen, kon de ander op een heuse sneeuwscooter stappen.
Voor velen was het de eerste keer, want waar in ons land kun je nu rijden op een sneeuwscooter? Eigenlijk nooit, dus stapte iedereen na een korte uitleg een beetje onwennig op de sneeuwscooter. Omdat de groep inmiddels was opgedeeld in duo's, kon de een direct achter het stuur plaatsnemen, terwijl de tweede persoon op de buddyseat mocht zitten.
Of je nu voor- of achterop de sneeuwscooter zat, iedereen was betoverd door het schitterende sneeuwlandschap in Zweden. En anders werd er onderweg wel een aantal keren gestopt om te genieten van het adembenemende landschap en zelf het stuur van de sneeuwscooter in handen te nemen.
Rond het middaguur zat het ochtendprogramma er weer op en konden we te voet terug naar het hotel. Na te hebben genoten van een warme maaltijd, was het tijd voor het middagprogramma. Wie nog niet op de sneeuwscooter had gezeten, mocht zelf die middag plaatsnemen op dit ronkende gevaarte. De andere helft kon zich laten voorttrekken op de hondenslee of genieten van een vrije middag.
Ook het hondensleeën is een unieke ervaring. Omdat hier de snelheid veel lager ligt terwijl de passagier zich dicht bij de grond bevindt, is dit eveneens een bijzondere ervaring. Lekker relaxed op de bodem van de hondenslee zie je het verpletterende sneeuwlandschap op lage snelheid aan je voorbijtrekken. Bovendien is er nauwelijks lawaai om je heen, dus kun je als passagier optimaal genieten van het schouwspel.
Maar ook aan het middagprogramma kwam alweer veel te snel een eind. Aan het einde van de middag ging dan ook iedereen weer te voet naar het hotel om zich even op te frissen of te genieten van een drankje.
Zaterdagavond, de laatste avond in Zweden. Traditioneel is dit natuurlijk de bonte avond, en daarom had de organisatie ook een geweldig avondprogramma samengesteld. Opnieuw gingen we te voet, en wel naar Appetito Ristoranto Italiano. Een chic restaurant dat zijn naam eer aandoet.
In dit Italiaanse restaurant heeft iedereen kennis kunnen maken met de culinaire hoogstandjes die de Italiaanse keuken de mens weet te bieden. Hier hebben we genoten van gastronomische lekkernijen als rendierbiefstuk en natuurlijk overheerlijk Italiaans ijs.
Na vier uur te hebben gedineerd in het chique restaurant begaven wij ons wederom te voet naar het hotel. Waar de een besloot direct zijn of haar bed op te zoeken, maakten veel collega's enthousiast gebruik van het bruisende nachtleven in het hotel.
Waar velen van Visser Assen de zondagochtend konden uitslapen, was het voor een select gezelschap alsnog vroeg dag, want zij behoorden tot de laatste groep die nog niet op een hondenslee had gezeten. Ook voor deze collega's werd alles uit de kast getrokken om er een onvergetelijke ervaring van te maken.
Hierna moesten de koffers zorgvuldig worden ingepakt, want om stipt 12 uur stond de bus gereed om terug te keren naar de luchthaven van Oslo. Voor het hotel werd afscheid genomen van begeleiders Iemke, Antsje en Sjoerdtje, waarna we de bus in stapten. Omdat de meeste collega's tot diep in de nacht hadden gefeest, maakten de meeste werknemers van de lange rit gebruik om even de oogluiken te sluiten.
Tegen half vier in de middag kwamen wij dan eindelijk aan op het vliegveld van Oslo. Hier werd ons nog heel kort de gelegenheid geboden om even wat te eten en te drinken alvorens aan boord te gaan. Na een vlucht van precies twee uur landden wij even voor 19.00 uur op Schiphol. Na het ophalen van de koffers stapten de meesten van ons de bus in, op de weg terug naar Assen.
Aan het eind van de avond kon dus eindelijk iedereen weer zijn eigen, vertrouwde bed opzoeken. Heerlijk dromend van een onvergetelijk avontuur.
Terugkijken op een onvergetelijke reis. Onze dank gaat uit naar alle collega's, en Hans, Siebrand en Bianca in het bijzonder. Uiteraard willen wij Sailing Dutchman eveneens hartelijk danken voor de organisatie.
Heb je een vraag over een product? Neem dan contact met ons op via onze chat, ons contactformulier of bel 088 - 13 43 600